พายุมา…เพื่อเตือนให้คุณแม่พูดความจริงกับทุกคนว่า
มีปัญญาขจัดอัตตาของเรา
ความกลัวไม่มีอยู่แล้ว
และกรุณากันให้มาก
ยอมรับความจริงว่า เรารู้อะไร เราไม่รู้อะไร
ที่ว่ารู้อะไรนั้นต้องทำอย่างไร
ที่ว่าไม่รู้อะไรนั้นต้องรู้อย่างไร
และต้องเข้ามาเรียนรู้ร่วมกันอย่างไร
สมมุติเรามองว่าคุณแม่เป็นอะไรสักสิ่งหนึ่งซึ่งตอนนี้ยังอยู่
แล้วก็เป็นการอยู่ที่คุณแม่แข็งแรง
และสติปัญญาของคุณแม่ไม่แสวงหาผลประโยชน์ในเวลาที่คุณแม่ให้การช่วยเหลือ
แต่เป็นการลดตัวตน...เพื่อจะขอบคุณในประโยชน์ที่คุณแม่ได้มีโอกาสเข้าไปรับใช้
หัวใจเช่นนี้เป็นหัวใจที่จะต้องเรียนรู้กับทุกเรื่อง
จะน่ารักหรือไม่น่ารักก็ไม่เกลียด
และต้องมองได้อย่างขาดเลยว่า
ระดับนี้ทำอะไรได้เท่านี้
และเท่านี้ของเขา...เขาจะเห็นคุณค่าในตัวเองได้อย่างไร
ในระดับนี้เขาทำได้เท่านี้...แล้วเท่านี้ของเขาจะออกไปเกื้อกูลได้อย่างไร
และสิ่งที่กำลังปรากฏขึ้นนี้...จะเรียนรู้ไปด้วยกันได้อย่างไร
เพราะมนุษยชาติมีการเรียนรู้ได้
ไม่ใช่เพราะความรู้ แต่มันเรียนรู้ได้เพราะ ‘ปัญญา’
การเรียนรู้ที่จะทำให้เกิดปัญญา และสร้างปัญญาไปเรื่อยๆ มันจะขจัดอวิชชาได้
สังคมแห่งความรู้ที่ส่งเสริมให้เกิดการแสวงหาผลประโยชน์นั้นมากพอแล้ว
และมันก็ถูกเบรกโดยธรรมชาติ ยกตัวอย่างเช่น Covid-19
ทำให้เห็นว่าธรรมชาติยิ่งใหญ่ที่สุด
อัตตาของเราไม่อาจเหนือธรรมชาติได้
เพราะฉะนั้น ปัญญาที่ขจัดอัตตาของเราจะทำให้เราเป็นสิ่งดีงามเล็กๆ ที่มาอยู่รวมกัน
