เวลาที่คุณแม่จะช่วยคน คุณแม่จะใคร่ครวญเลยว่า เราช่วยเขาด้วยอะไร
ด้วยจิตที่คิดจะให้ที่มีความซื่อสัตย์ในการให้
หรือให้เพราะอยากให้เขารักเรา ให้คนอื่นชมว่าเราดี เรามีหน้ามีตา
ถ้าเราบอกว่าเราช่วยเขาเพราะเราเห็นว่าเขากำลังทุกข์
แล้วเราพอจะใช้สติปัญญาของเราลงทุนในการช่วยครั้งนี้
มันจะมีกุศโลบายในการช่วย มันจะมีรอบที่หนึ่ง รอบที่สอง รอบที่สาม เป็นตติเลย
ไม่ใช่ว่า ฉันดีกับเธอ แต่เธอไม่ดีกับฉัน ก็ตัวใครตัวมัน รอบเดียวจบ
บางทีคนกำลังทุกข์ ก็หน้างอ เราพูดอะไรก็ไม่ฟัง
เราต้องอดทนหน่อย เพราะเขายังไม่เปิดเผย
พอรอบที่สอง เขาเริ่มไว้ใจ เขาก็ค่อยๆ เปิดเผย
พอรอบที่สาม เขาบอกหมด เพราะเขาไว้ใจ
คราวนี้เราก็จะช่วยเขาได้เท่าที่เราพอจะมีสรรพกำลัง ไม่ต้องอวดตัว
และบทสุดท้ายคือ เราจะขอบคุณเขาที่เขาทำให้เราได้เป็นประโยชน์
“ขอบคุณนะคะที่มาทำให้คุณแม่เป็นประโยชน์ ได้รับใช้”
นี่คือการให้ที่ไม่ผลักใครตกเหว แล้วตัวเราเองก็พร้อมที่จะเรียนรู้ต่อไป
