การมอบตัวเป็นศิษย์ที่จะให้เราขนาบได้ ชี้ชวนได้

สร้างหมู่คณะที่จะเดินทางไปด้วยกัน

เป็นสังฆะที่รักษาพรหมจรรย์เท่ากับชีวิตของเรา

บวชเพื่อละราคะ บรรเทาโทสะ ถอนอวิชชา

ไม่ใช่บวชเพื่อมาหลอกชาวบ้าน ไม่ทำสิ่งที่ผิดศีล

ไม่เป็นผ้าเปลือกปอ บวชใหม่นุ่งห่มก็เจ็บเนื้อ ไม่มีอานิสงส์ใหญ่ ไม่มีผลานิสงส์ใหญ่

พระองค์มีคู่เปรียบว่า จะบวชใหม่ บวชเก่า หรือบวชนานแล้ว ก็ต้องไม่เป็นผ้าเปลือกปอ ฉันใดก็ฉันนั้น

ให้เหมือนผ้ากาสี เหมือนเมืองกาสีที่มีผ้าสวย นุ่งห่มทั้งใหม่ กลางเก่าหรือกลางใหม่ หรือเก่า ก็เป็นผ้าที่ห่อพระรัตนตรัย

ผู้บวชถือว่าเป็นผู้ที่เข้าถึงพระรัตนตรัย ไม่ใช่แค่อุบาสิกาที่นั่งใกล้เท่านั้น

เพราะฉะนั้นเวลาที่เราเห็นนักบวชปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ เป็นเนื้อนาบุญที่ดี ก็ต้องมีศีลมีธรรม รักษาพรหมจรรย์ ระมัดระวังสำรวมกาย วาจา ใจ ตระหนักถึงการเป็นผู้รับ ที่ไม่ติดหนี้คำข้าว เป็นผู้รับที่ไม่ปฏิเสธการช่วยเหลือ เมื่อสงบเย็นแล้วก็ต้องเป็นประโยชน์ เพื่อให้เกิดแรงบันดาลใจสำหรับสตรีที่มีสติทั้งหลาย ให้รู้ว่าการรับศีล ๑๐ หมายถึงเราได้รับอะไรจากชาวบ้าน ก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะเป็นของส่วนตัวเลย ทุกอย่างต้องเป็นไปเพื่อส่วนรวม นอกจากจะสงบเย็นแล้ว ต้องเป็นประโยชน์ คือไม่เป็นหนอนในหลุมคูถ คือผิดศีลผิดธรรม ถูกจับได้ก็ดิ้นไป ขี้ก็กระเด็นไปถูกคนอื่นเหม็น อย่างนั้นไม่ได้ คนที่จะเป็นเนื้อนาบุญที่ดีต้องไม่หลอกตัวเอง