คำสอนที่คิดถึง โดย พุทธสาวิกา นันทวรรณ พรหมเพ็ญ 

ธรรมสวัสดีค่ะ…ก่อนอื่นต้องน้อมกราบขอบพระคุณที่ได้รับโอกาสเข้ามาเปลี่ยนชีวิตบนพื้นแผ่นดินเสถียรธรรมสถาน 'สถานที่ที่มีธรรมอันยั่งยืน'  และได้รับความเมตตา จากคุณยายจ๋า ท่านแม่ชีศันสนีย์ เสถียรสุต, คุณยายตุ๋ม สายสัมพันธ์ ปัญญศิริ, สังฆะนักบวชสตรี และชาวชุมชนเสถียรธรรมสถานทุกท่าน  ซึ่งข้าพเจ้าเข้ามามีส่วนร่วมในการทำงานด้านสื่อธรรมะ กลุ่มธรรมนิเทศ

ที่เสถียรธรรมสถานนั้นใช้การทำงานเป็นฐานแห่งการภาวนา เพื่อฝึกเกลาจิตใจ ซึ่งข้าพเจ้ามองเห็นความชัดเจนในตัวเรามากขึ้น  เข้าใจและเคารพชีวิตทั้งตัวเองและผู้อื่น  สิ่งที่ได้จากการทำงานสื่อธรรมะก็จะเห็นได้ว่า ทํางานจนงานเสร็จ ไม่หน้าบึ้งหน้างอ ไม่หงุดหงิดอึดอัด เพราะเราสนุกทุกขณะในการทำงาน เพราะอะไรความสนุกจึงเกิดขึ้น...เพราะวันนั้นไม่มีตัวตนของฉันเข้าไปทํางาน  มันลืมตัวตนจนงานเสร็จเมื่อไหร่ก็ไม่รู้  เพราะสนุกในการทํางาน จนลืมทุกอย่างไปหมด

วันนั้นไม่มีตัว‘อัตตา’ เข้าไปทํางาน ‘อัตตา’ หายไปไหนไม่รู้ มีความลืมตัว คำว่า ลืมตัวอย่างนี้ เรียกว่าเป็นความลืมตัวในภาษาธรรม เพราะว่ามันละทิ้ง’ความยึดมั่นถือมั่น’ ในความเป็นตัวเป็นตนนี้ออกไป

ถ้าลืมตัวในภาษาโลกไม่ดีแน่นอน ยโส โอหัง ความลืมตัวในภาษาโลกจะเกิดขึ้นได้ก็เนื่องจากความยึดมั่นถือมั่นในตัวนี้

เมื่อเรายึดมั่นถือมั่นในตัวนี้ เราก็แบกหามมันอยู่ตลอดเวลา เราก็ลืมมันไม่ได้ เราก็เห็นแต่ความดี ความเก่ง ความพิเศษของตัวนี้อย่างเดียว อะไรที่บกพร่องที่ไม่ดี มองไม่เห็น ว่ามันเป็นตัวของฉัน ความรักตัว ให้อภัยตัว เข้าข้างตัวเอง ก็เห็นแก่ตัวนั่นเอง  วันที่เราทิ้งตัวตน มันก็ไม่มีมาตรฐานของฉัน ไม่มีความถูกต้องของฉัน ไม่มีความรู้ ไม่มีประสบการณ์ของฉัน มันมีแต่ทุ่มเทลงไป รู้เท่าไรทุ่มเทลงไป ประสบการณ์มีเท่าไร ทุ่มเทลงไป ความสามารถ ความถนัด ทุ่มเทเต็มที่ลงไป เพื่อการทํางานด้วยความรอบคอบ ด้วยความสนุกสนาน ไม่คอยวิพากษ์วิจารณ์คนอื่น หรือพูดง่ายๆ คือว่า ’ไม่คอยจับผิด’ เราจะได้มีมิตรเพิ่มขึ้น ได้มีเพื่อนเพิ่มขึ้น กัลยาณมิตรเกิดขึ้นมา เพราะว่าเรามีความเห็นอกเห็นใจกัน มีการให้อภัยกัน มีความช่วยเหลือเกื้อกูลซึ่งกันและกัน การทํางานเพื่อหน้าที่ คือทําหน้าที่เพื่อหน้าที่ มันเป็นอย่างนี้  เพราะทําด้วยความลืมตัว ไม่มีตัวตนเข้ามาทํา เราก็ลองใคร่ครวญ ตรึกตรองดู พร้อมกับประสบการณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิต

สรุปมาเป็นความเห็น แล้วก็ความเห็น เพื่อไว้ใช้เป็นหลักการ เพื่อไว้ใช้กับตนเอง และอาจจะแนะนําบอกกล่าวต่อไปอีก นี่คือสัมมาทิฏฐิ  “สัมมาทิฏฐิคือความเห็นที่ถูกต้อง”

ถึงแม้วันนี้ไม่มีท่านแม่ชีศันสนีย์ เสถียรสุต แต่ข้าพเจ้ายังดำเนินงานเพื่อสืบสานปณิธานของท่านต่อไป ท่านเคยดำริไว้ว่า…

    “การให้ธรรมะ ชนะการให้ทั้งปวง”